ΟΤΑΝ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

"Είμαι ο Ιωακείμ Φροσύνης ένα παιδί με Συνδρόμου Down 18 χρονών. Όπως καταλαβαίνετε έχω κάποιες διαφορές από τα παιδιά της ηλικίας μου, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να προοδεύσω. Για να φτάσω ως εδώ πέρασα κάποια στάδια. Θέλετε να σας πω την ιστορία μου; Τα πράγματα ήταν λίγο δύσκολα για μένα στην αρχή, γιατί είχα σοβαρή καρδιακή πάθηση και έπρεπε πολύ γρήγορα να χειρουργηθώ για να γίνω καλά. Έτσι οι γονείς μου με πήγαν στην ... Αγγλία και μετά από δύο εγχειρίσεις έγινα καλά και μπόρεσα να αναπτυχθώ. Αργότερα όταν ήμουν 4 χρονών οι γονείς μου με πήγαν στην Αμερική, όπου εκπαιδεύτηκαν για μένα και ακολούθησα το πρόγραμμα του Glenn Doman στη Φιλαδέλφεια. Τότε άρχισε ένας δύσκολος αλλά ευχάριστος αγώνας για μένα και την οικογένειά μου. Καθημερινά έκανα ασκήσεις γυμναστικής και διάβασμα, όλα μαζί 8 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα. Έκανα ασκήσεις στο πάτωμα, κολύμπι, μονόζυγο, τρέξιμο, περπάτημα, διάβασμα, γράψιμο με το χέρι και στο κομπιούτερ. Ακόμη είχα αρκετές υπευθυνότητες και βοηθούσα τη μαμά στις δουλειές του σπιτιού. Στα 7 μου πήγα στο κανονικό δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μου και παρακολουθούσα το μάθημα στη τάξη με τη δασκάλα και τα παιδιά ενώ παράλληλα έκανα και 2 ώρες κάθε μέρα στην τάξη ένταξης του σχολείου που ήταν για παιδιά με μαθησιακά προβλήματα. Στα 13 μου τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο και περνώντας από την υποχρεωτική αξιολόγηση των ΚΔΑΥ με τη βοήθεια και το πείσμα των γονιών μου συνέχισα την εκπαίδευσή μου στο 1ο Γυμνάσιο Θέρμης Θεσσαλονίκης όπου εκεί τους δικαίωσα όλους. Κάθε μέρα ήμουν και καλύτερος. Διάβαζα τα μαθήματά μου κάθε μέρα με τη μαμά, παρακολουθούσα στη τάξη τα μαθήματα με τους καθηγητές και έδινα εξετάσεις προφορικά τόσο στα πρόχειρα διαγωνίσματα όσο και στις εξαμηνιαίες εξετάσεις. Παράλληλα στα δύσκολα μαθήματα (Αρχαία – Μαθηματικά) τα παρακολουθούσα σε ιδιαίτερη βάση με άλλη καθηγήτρια. Έκανα και πολλούς φίλους και έπαιζα μαζί τους. Εκεί κατάφερα να τελειώσω με γενικό βαθμό Γ’ Γυμνασίου 16 και 7/13 Τρία χρόνια αργότερα στα 16 μου συνέχισα και στο 2ο Λύκειο Θέρμης Θεσσαλονίκης τη φοίτησή μου, δυστυχώς για ένα εξάμηνο μόνο. Η υποχρεωτική από το κράτος αξιολόγηση ΚΔΑΥ με παρέπεμψε υποχρεωτικά σε ειδικό σχολείο που δεν ήθελα να πάω, ενώ εγώ, η οικογένειά μου, οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές του Λυκείου μου και κυρίως ο λυκειάρχης μου ήθελαν όλοι να συνεχίσω και να τελειώσω το ενιαίο γενικό λύκειο. Κάποιοι οι οποίοι με γνώρισαν για μια ώρα μόνο αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε να συνεχίσω. Δεν μπορούσα να πάω αλλού σε ειδικό σχολείο, είχα μάθει με τους φίλους μου να συναναστρέφομαι, είχα αποκτήσει άλλο αέρα και με τους καλούς γινόμουν κι εγώ καλύτερος κάθε μέρα και οι φίλοι μου έπαιρναν πολλά από μένα. Τώρα ένα χρόνο μετά συνεχίζοντας το διάβασμά μου, την ενασχόλησή μου με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, τις ξένες γλώσσες μου Αγγλικά και Γερμανικά, τη γυμναστική μου κάθε μέρα και τα μαθήματα σε ιδιαίτερη βάση μουσικής, περιβάλλοντος, ζωγραφικής ζω με τους γονείς μου, αυτοεξυπηρετούμαι και κάνω άλλα πράγματα. Πηγαίνω περισσότερα ταξίδια και σκέφτομαι να κάνω μια δουλειά να ασχοληθώ με κάτι δικό μου και κάτι που αγαπάω και δεν είναι άλλο από την ενασχόλησή μου με παιδιά. Βοηθάω λοιπόν τον αδερφό μου στο χώρο δημιουργικής απασχόλησης που έχει για παιδιά 4 έως 12 χρονών. ΠΑΡΑΤΙΘΕΤΑΙ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΑΠΟ http://www.frossinis.g/ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΕΓΩΙΣΤΕΣ, ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΦΛΟΙ.ΔΕ ΛΕΩ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕ