BANNER

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ΞΕΦΤΙΛΑ ΠΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΥΦΤΟΡΟΥΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΥΦΤΟΒΟΥΛΓΑΡΟΥΣ

Μα δεν είναι δυνατόν να έχουμε όλους αυτούς με τη σαβούρα τους στην Αθήνα και να ανεχόμαστε και τις συνήθειες που έφεραν από τη χώρα τους. (Τί λέω τώρα! Τέλος πάντων)

Εκτός οτι μας έχουν κατακλέψει μέσα στα λεωφορεία και τα τραίνα που κυκλοφορούν όλη τη μέρα, είμαστε αναγκασμένοι να τους απολαμβάνουμε σε όλες τις εκφάνσεις της "καθημερινότητάς " τους.

Μέσα στους δρόμους και μέσα στο μετρό τρώνε, πίνουν, ταίζουν τα μωρά, τα ξεσκατίζουν ακόμα και τα θηλαζουν. Ανενόχλητοι από τους σεκιούριτι και σαν να μην συμβαίνει τίποτα μας προκαλούν καθημερινά αηδία και αγανάκτηση. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΈΠΩ ΤΗΝ ΠΑΝΒΡΩΜΙΚΗ ΓΥΦΤΙΣΑ ΝΑ ΘΗΛΑΖΕΙ ΤΟ ΕΝΑ ΜΩΡΟ, ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΡΙΞΕΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΓΙΑΤΙ ΧΥΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΚΑΘΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΡΕ ΞΕΦΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ.ΑΗΔΙΑΣΑ ΠΙΑ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αν σε ενοχλεί ο 'δημόσιος' θηλασμός, σε συβδιασμό με το να αποκαλείς 'σαβούρα' κ'αποιους ανθρώπους, φαίνεται ξεκάθαρα το ποιόν σου..

Ανώνυμος είπε...

Δεν ενοχλεί ο δημόσιος θηλασμός, αλλά ο συνολικός τρόπος ζωής τους. Αντί να στέλνουν τα παιδιά τους σχόλειο τα σέρνουν απο εδώ και απο κει, ώρες ακατάλληλες για παιδιά και ξέρετε γιατί; για να ζητιανεύουν ή πολλές φορές για να κλέβουν,όχι επειδή εργάζονται. οι άνθρωποι είναι άνθρωποι, δεν μπορεί να είναι σαβούρα, όλα αυτά που κουβαλούν είναι η σαβουρα (συνήθειες και πραμάτεια).

exo-frenon είπε...

Ναι, με ενοχλεί ο δημόσιος θηλασμός, όπως και το να κάνουν όλες τις ανάγκες τους δημόσια,να κατουράνε όλοι τους μπροστά από το πανεπιστήμιο και την εθνική βιβλιοθήκη, όπως και να βρωμίζουν όποιο μέρος περάσουν, όπως και να μας κατακλέβουν στα λεωφορεία και τα τρένα, όπως και να τρώνε στο λεωφορείο και να πετάνε κάτω από το κάθισμα τα χαρτιά από τις πίτες και τα κουτιά από αναψυκτικά και να κουβαλάνε στα ήδη ασφυκτικά μέσα μεταφοράσ τις σαβούρες που πουλάνε και με ενοχλέι να ζητιανεύουν σε όλη την Αθήνα με τα μωρά στην αγκαλιά ταλαιπωρημένα και νηστικά και να τα στέλνουν να ζητιανεύουν χτυπώντασ τα βάναυσα όταν αυτά αντιδρούν. Αυτό είναι το ποιόν μου. Και το δικό σου ξέρω πολύ καλά ποιό είναι.